- خون جگر
کنایه از غم، غصه، رنج و محنت بسیار، خون دل
معنی خون جگر - جستجوی لغت در جدول جو
- خون جگر(نِجِ گَ)
کنایه از غم و غصه. (برهان قاطع) (آنندراج) (ناظم الاطباء) :
ز خون جگر کرد لعل آب را
بیاورد آن تاج سهراب را.
فردوسی.
می مخور با همه کس تا نخورم خون جگر
سر مکش تانکشد سر به فلک فریادم.
حافظ.
، اشک خونین:
خون جگرم ز فرقت تو
از دیده روانه در کنار است.
سعدی.
سحر سرشک روانم سر خرابی داشت
گرم نه خون جگر میگرفت دامن چشم.
حافظ
ز خون جگر کرد لعل آب را
بیاورد آن تاج سهراب را.
فردوسی.
می مخور با همه کس تا نخورم خون جگر
سر مکش تانکشد سر به فلک فریادم.
حافظ.
، اشک خونین:
خون جگرم ز فرقت تو
از دیده روانه در کنار است.
سعدی.
سحر سرشک روانم سر خرابی داشت
گرم نه خون جگر میگرفت دامن چشم.
حافظ
- خون جگر
غم و غصه
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
ویژگی هر یک از جانورانی که دمای بدنشان نسبت به دمای محیط تقریباً ثابت است مانند پستانداران و پرندگان، کنایه از مهربان و خوش خو
(نَ / نِ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
که قطع جریان خون کند. دواهایی که خون را از سیلان بازایستاند. (یادداشت بخط مؤلف). حابس الدم.
(جِ گَ)
لغت نامه دهخدا
کنایه از مردم صاحب حوصله و دلیر و شجاع باشد. (برهان) (ناظم الاطباء). کنایه از مردم شجاع و دلاور. (آنندراج). کنایه از شجاع، دلیر و دلاور. (از فرهنگ فارسی معین) :
دریاکشان کوه جگر باده ای به کف
کز تف به کوه لرزۀ دریا برافکند.
خاقانی (از آنندراج)
دریاکشان کوه جگر باده ای به کف
کز تف به کوه لرزۀ دریا برافکند.
خاقانی (از آنندراج)
(گَ)
لغت نامه دهخدا
مقابل خونسرد. رجوع به خون سرد شود، مهربان. رؤوف. باعاطفه. بامهر. مهرورز. (یادداشت مؤلف) ، انس گیرنده با همه. باهمه جوش. آنکه با همه بجوشد. آنکه زود الفت گیرد
(کَ دَ)
لغت نامه دهخدا
اظهار تألم و غصه کردن. (یادداشت بخط مؤلف) : من باری خون جگر می خورم و کاشکی زنده نیستمی که این خللها نمی توانم دید. (تاریخ بیهقی)
شجاع دلیر دلاور: دریا کشان کوه جگر باده ای بکف کز تف بکوه لرزه دریا بر افکند. (خاقانی)
جانوری که خونش گرم باشد، توضیح جانداری که درای حرارت بدن تقریبا ثابت باشد خونگرم محسوب میشود، مهربانی با محبت
آن طور، آن گونه
خواننده
نوعی تفنگ قدیمی
خوانندگی
خونگرم، خون داغ